เมื่อวันนั้นของรือเสาะ
ปลอดภัย คือทางรถไฟ การเดินทางสมัยนั้นนอกจากทางรถไฟแล้ว ก็มีการเดินทางเท้าโดยใช้ช้างเป็นหลัก รือเสาะในสมัยนั้นถือได้ว่าเป็นศูนย์กลาง ทางการค้าและการคมนาคมขนส่งมีสินค้าขาเข้าที่สำคัญ คือ เครื่องอุปโภคบริโภคของใช้ประจำวัน วัสดุก่อสร้าง และเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆ ส่วนสินค้าออกหลักคือ ยางพารา ไม้ เครื่องเทศ และของป่าต่างๆ อาทิเช่น งาช้าง
สมัยนั้นรือเสาะเป็นแหล่งขุดทองของผู้คนจากต่างถิ่น มีชาวจีนอพยพเข้ามาอาศัยและทำมาค้าขายในรือเสาะมากมาย ส่วนคนอีสาน ก็อพยพเข้ามาขายแรงงานเป็นลูกจ้างในสวนยางพาราจำนวนมาก
จึงมีฐานะทางเศรษฐกิจทีค่อนข้างดี สำหรับศูนย์กลางทางการค้าอยู่บริเวณสี่แยกหน้าสถานีรถไฟ ซึ่งยังคงมีอาคารที่ให้เห็นอยู่ เช่น โรงแรม
โกหยวน ปัจจุบันเป็นร้านค้าตรงหัวมุมถนน (บริเวณสี่แยกหน้าสถานีรถไฟระหว่างถนนสารกิจตัดกับถนนอุปการวิถี1) โรงแรมโกเต็ก, โรงแรมกงหลี, บ้านหะยีมานคาน และร้านค้าบริเวณถนนอุปการวิถี1ตัดกับถนนสารกิจ ร้านค้าที่ยังคงเหลือให้เห็นอยู่ทุกวันนี้ คือ ร้านลี้น่ำเฮง บริเวณสถานีขนถ่าย สินค้าในสมัยนั้นเรียกว่าสถานีช้างคือบริเวณใต้ต้นมะขาม ซึ่งอดีตเป็นจุดรวมของช้าง ซึ่งใช้เป็นพาหนะในการบรรทุกสินค้า ไปส่งตามกลุ่มบ้านต่างๆ
ใต้ต้นมะขาม อดีตสถานีช้าง
ร้านลี้น่ำเฮง